Ik ben ziek. Ik lig op de bank en Lucia komt eraan met haar dokterstasje.
" Ik ga jou beter maken. "
Ach, dat is fijn.
Ze pakt de stethoscoop en luistert naar mijn hart. " Die doet het niet meer, " zegt ze.
Ik hoop maar dat ze het over de stethoscoop heeft.
Mijn blonde doktertje kijkt me geruststellend aan.
" Ik maak jou beter hoor mama, ik ben de dokter." Ik krijg een kusje op mijn voorhoofd.
Zucht. Wat een lieve dokter.
Het reflexhamertje wordt uit het koffertje gepakt. 'Zou ze weten waar dat voor is?', vraag ik me af.
Ze tikt ermee op mijn voorhoofd.
Nee dus, dat wist ze niet.
Ach, ik had toch al flink hoofdpijn.
Nu komt er een flinke injectiespuit tevoorschijn. " Ik ga jou een prikje geven, " zegt ze met een vals lachje. Oooh, waar heeft ze dát geleerd?
" In je billen, " zegt ze met een nóg valser lachje.
Ik begin toch mijn twijfels te krijgen over deze dokter. Is ze wel zo lief als ze eruit ziet?
Lucia, was er niet een verpleegkundige die...
" Zo, nog even een pleister en dan ben je beter," zegt ze en ik krijg wéér een kusje.
" Mama, ik vind jou lief, ik wil jou beter maken en met jou knuffelen."
Ach, mijn lieve kleine blonde doktertje.
Ik krijg de pleister op mijn knie en dan pakt ze haar dokterstelefoon.
" Wie ga je bellen dokter?" vraag ik.
" Meester Taco. Ik ga zeggen dat je weer beter bent en dat je mij dus naar school kunt brengen morgen."
Oei. Zou ze me ziek op de bank hebben laten liggen als ze weet dat het morgen zaterdag is, deze lieve blonde dokter met een klein beetje eigenbelang?..
Reactie plaatsen
Reacties