Onze kip is dood. Mijn dochter van 10 is ontroostbaar, ze was écht gek op dat beestje. En dat mag, ontroostbaar zijn. Natuurlijk bén ik er voor haar, maar ze mag huilen en verdriet voelen. Met haar vriendinnetje maakt ze een prachtige plank met tekst voor de kip. En een kruis van takken.Met zijn tweeën graven ze een gat ( nee ik hoef niet te helpen, dit willen ze zelf doen ), zetten ze plechtig het doosje met kip in het gat en gooien er handjes zand op. Op de mobiele telefoon wordt een verdrietig muziekje opgezocht. " Dag kip, ik zal je missen, je was zo lief."

Rouwverwerking

In 2011 overleed mijn vader. Onze kinderen waren nog klein.  Wij hebben ze erbij betrokken, zonder ze te dwingen, goed naar ze geluisterd. Op de kist van opa staan handafdrukken en hartjes van de kleinkinderen. Opa lag opgebaard in de achterkamer, onze kinderen speelden eromheen met de lego en autootjes en vertelden aan opa wat ze hadden beleefd die dag. Dat het maar stom was dat hij daar lag en niet gewoon piano speelde zodat ze even konden dansen.