Mosselen

Onze meiden zijn niet alle vier goeie eters.
Lucia wel. Ons vreetzakje. Zij eet alles, heeft de hele dag " onger " en probeert eigenlijk alles wel te eten.
Merte ook, ze houdt van hartig, is pislink als ze merkt dat wij sushi hebben gegeten en niets hebben bewaard. Als zevenjarige at ze op een verjaardag de hele bak olijven leeg.
Sanna is onze slechte eter.
Is het groen ? "Lust ik niet !"
Bruin ? Ook niet!
" Zitten hier uien in? Je weet toch dat ik dat niet lust?!"
Macaroni ? Spaghetti? Alleen zónder saus!
" Dit ruikt vies, dit lust ik niet !"
Het is regelmatig strijd aan tafel, aangezien wij willen dat ze het op zijn minst probeert.
Ons geluk is ze dat ze regelmatig bij vriendinnetje Isis eet, en dat ze daar ook moet proberen of ze het lust. En bij een ander gaat dat dan toch met ietsje minder strijd. Sindsdien weet ze dat paprika best lekker is, en tomaat ook best mee valt.
Ze heeft zelfs een keer vis geprobeerd. Applaus !!
Jenneke is in de loop der jaren steeds beter gaan eten, maar had een tijd dat alles waar ook maar de kleinste 'stukjes' in te vinden waren tot op de kleinste hap gefilterd werd.
De keer dat ze als zesjarige ging logeren bij tante Rienke was op zich heel geslaagd en gezellig. Maar dat ze aan tafel het toetje tot aan het kleinste stukje aardbei had uitgeplozen en uit haar mond had gewerkt daar krijgen ze daar nu nóg de rillingen van.
Het zal dan ook niemand verbazen dat het avondeten hier in huis soms een behoorlijke beproeving is.
Marcel houdt van koken, zet graag iets aparts en lekkers op tafel. Als daar dan met opgetrokken neus in geprikt wordt is dat niet bepaald sfeerverhogend.
Regelmatig hoor ik hem dan ook zuchten: " Ik hou van mijn meiden, maar aan tafel zou ik graag even de jongens van Rienke en Bart willen, jongens die een tweede keer opscheppen en hun vingers erbij aflikken. Dan heb ik tenminste eer van mijn werk."
Om deze reden eten wij in het weekend meestal met zijn tweeën wat later op de avond. Onze meisjes iets makkelijks dat gegeten wordt zonder al teveel gedoe, wij daarna iets lekkers, iets aparts. Gewoon groen of bruin, met ui of stukjes.
Wijntje erbij, kaarsje, en geen " Je weet tóch dat ik dit niet lekker vind " discussies.
Zalig !
Vandaag niet.
Marcel had mosselen gemaakt en vond dat de meiden dat eigenlijk ook maar eens moesten proberen.
Je moet alles een keer geprobeerd hebben toch ?
De meisjes zelf vonden het heel spannend, konden niet wachten om aan tafel te gaan.
Marcel deed voor hoe je mosselen moet eten en vertelde dat je dichte schelpen weg moet doen.
En toen begon het :
" Hier zit iets bruins, deze mossel heeft gepoept denk ik. Kijk, als je goed kijkt zie je zijn poepgat. Gatverrrrrrr!"
" Is die schelp nou zijn huisje ? Wat zielig, ik ga hem niet uit zijn huis halen en opeten hoor. Dat is vet zielig!"
" Haha, deze heeft een piemel! Kijk dan mama, kijk dan!"
( " Merte, ik hoef geen mossel met een piemel in mijn gezicht! "... Oké, dit klinkt heel raar ..)
" Hier zit een stukje ui bij, dus dat lust ik niet."
" Ik zag dat papa er bier in deed. Ik denk dat ik dronken ben. Hik. Hihi. "
" Mag ik straks knutselen met de schelpen?"
Er werd gekeken, gelachen, geroken ( " iiieeeeewwwww " ) en uiteindelijk geen mossel gegeten.
" Zullen we de schelpen terug gooien in zee? Dan kunnen daar andere mosselen in gaan wonen."
" Hebben we een toetje, want ik heb nog honger."
Gelukkig had Marcel daar rekening mee gehouden en ook een paar gehaktballen gebraden.
" He bah, er zit ui in mijn gehaktbal! Dat lust ik niet. "
Zucht..
" Doe mij alsjeblieft even een uurtje de jongens van Rienke " roept Marcel, terwijl hij aan de tweede bak mosselen begint.
We zetten een filmpje aan voor de meiden en eten zelf rustig de rest van de mosselen.
Poep, poepgat en piemels van de mosselen zijn voor ons bijzaak. Ui ook. We maken ze dakloos zonder moeite. Ze zijn heerlijk.
Onze tenen ontkrommen zich weer.
Het mosselseizoen is weer begonnen !!