2018
Vorig jaar rond deze tijd was ik heerlijk bezig met fotobewerking en teksten. Dat wat ik al heel lang onderdrukte ( geen tijd, kan ik dat wel? ) wilde ineens niet meer onderdrukt worden.
Na een tijd van burn out en mezelf klein maken leek ik nu ineens geen andere keus meer te hebben dan te zijn wie ik ben.
Dat was eng. Heel eng.
Het voelde alsof ik mezelf moest toestaan te groeien zonder te weten waar ik uit zou komen.
In februari schreef ik me in bij KvK met mijn tekstbureau' De taalgeest.'
Ik wilde schrijven, creëren, maar had geen concreet beeld van hoe dat eruit zou gaan zien. Ik wilde van álles en pakte van alles op. Tegelijk en door elkaar.
Dit jaar heb ik een website gemaakt en een workshop ' hoe schrijf je een betoog ' gegeven aan een bovenbouwgroep.
Ik heb twee boeken geschreven, één over rouw ( in opdracht ) en één voor kinderen die niet kunnen slapen.
Ik heb veel, heel veel, voorgelezen op scholen, BSO, bibliotheek en kerstmarkt. Ik schreef een tekst voor een 'onzichtbare moeder' nadat ik een avond naar haar intens verdrietige verhaal luisterde. Ik blogde.
Ik maakte fotobewerkingen met teksten. Ik volgde cursussen en heel veel webinars.
Ik investeerde.
En ik groeide.
De taalgeest groeide.
2019 heeft al mooie dingen in petto.
In maart zal mijn boek ' Denk niet aan roze olifanten,' na de boekpresentatie op 15 maart, officieel te koop zijn via CB.
Er liggen leuke ideeën in de week met gitarist Bard uit Zutphen.
Ook ben ik begonnen met een nieuw ( sociaal emotioneel ) prentenboek.
De kern van De taalgeest wordt steeds duidelijker:
woord & beeld met hart & ziel.
De taalgeest dat ben ik!
Zonder jullie had ik het niet gekund. Zoveel mensen die met me meekeken en meedachten. Mensen die me van complimenten en kritiek voorzagen.
Mensen die in me geloofden, maar ook mensen die het maar niets vonden dat ik me ineens liet zien.
Ik heb prachtige nieuwe mensen leren kennen, met fijne mensen samengewerkt en ben heel veel verhalen rijker.
Allemaal bedankt ❤
Reactie plaatsen
Reacties